Dr n. med. MARIUSZ MALISZEWSKI

Zabiegi operacyjne kręgosłupa wykonujemy w Euroklinice – komfortowej i nowoczesnej placówce medycznej w Katowicach – Ligocie.

Euroklinika posiada sale operacyjne i pooperacyjne oraz gabinety lekarskie. Ośrodek wyposażony jest w sprzęt medyczny najnowszej generacji i nie ma możliwości aby pojawiły się jakiekolwiek problemy z zaopatrzeniem w sprzęt, leki czy materiały medyczne, co jest zmorą publicznych ośrodków medycznych. Daje to szeroki zakres bezpieczeństwa dla pacjentów i niezwykły komfort dla operujących tu chirurgów.

Uzupełnieniem całości są komfortowe pokoje pobytowe dla pacjentów. Wszelkie warunki bezpieczeństwa wykonywanych zabiegów zapewnia wykwalifikowany zespół medyczny, a do każdego rodzaju interwencji chirurgicznych stosuje się najnowsze osiągnięcia techniki medycznej. Ponadto po zabiegach klinika zapewnia całodobową opiekę lekarską i pielęgniarską. Zgodnie z deontologią lekarską personel medyczny gwarantuje pacjentom całkowitą dyskrecję.

Oferujemy możliwość przeprowadzenia szerokiej gamy małoinwazyjnych zabiegów operacyjnych kręgosłupa, takich jak:

1. Zewnątrzoponowe iniekcje leków do kanału kręgowego z dojścia przez otwór międzykręgowy lub dojścia międzyłukowego

Pod kontrolą skopii RTG wprowadzamy specjalną igłę kręgosłupową przez otwór międzykręgowy na brzeg kanału kręgowego w pobliże uszkodzonych dysków. Tam podajemy roztwór leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i przeciwobrzękowych.
W wybranych przypadkach leki podajemy z dojścia między łukami kręgów – tutaj wkłuwamy specjalną igłę Tuohy, która w anestezjologii służy do wykonywania znieczulenia zewnątrzoponowego.

2. Odbarczenie i plastyka przepukliny jądra miażdżystego preparatem DiscoGel

Od 2015 roku prowadzimy leczenie niektórych dyskopatii szyjnych i lędźwiowych wykorzystując innowacyjny preparat – DiscoGel: Czytaj więcej >

DiscoGel wypełnia szczeliny w zwyrodniałym jądrze miażdżystym oraz pęknięcia pierścienia włóknistego. Integruje popękany krążek międzykręgowy, stymuluje przebudowę krążka. Zwraca uwagę zwiększanie się wysokości dysku.

3. Nukleoplastyka szyjna i lędźwiowa

Metoda przezskórnego leczenia niewielkich przepuklin jądra miażdżystego w odcinku szyjnym i lędźwiowym. Jest alternatywą dla metody DiscoGel w sytuacji, gdy nie możemy jej zastosować.

Zabieg przeprowadza się z reguły w znieczuleniu miejscowym i trwa 20-40 minut (jeśli leczymy jeden poziom np. L4-L5). W przypadku dyskopatii szyjnej możliwe jest przeprowadzenie zabiegu w znieczuleniu ogólnym – dożylnym, tzw. sedacji.

Pod kontrolą aparatu RTG nakłuwa się chory dysk, po czym do jego wnętrza wprowadza się specjalną elektrodę wytwarzającą łuk plazmowy. W temperaturze 40-50 stopni Celsjusza następuje odparowanie około 20-25% objętości jądra miażdżystego. Następuje istotne zmniejszenie ciśnienia wewnątrzdyskowego, dzięki czemu przepuklina w ciągu kilku tygodni wycofuje się.

Często efekt przeciwbólowy pojawia się bezpośrednio po zabiegu. Skuteczność zabiegu to 60-70% dobrych i bardzo dobrych wyników w odcinku lędźwiowym i 80% w odcinku szyjnym. Pacjent około 3 godziny po zabiegu jest wypisywany do domu.

Wykorzystujemy sprzęt amerykańskiej firmy ArthroCare.

4. Uwolnienie zrostów zewnątrztwardówkowych w stenozie kanału kręgowego oraz po zabiegach operacyjnych cewnikiem Episol

System EPISOL to sterowalne cewniki, które z pomocą zintegrowanego rozprężalnego balonu służą do uwalniania zewnątrzoponowych zrostów powstałych w przebiegu stenozy kanału kręgowego, po wypadnięciu jądra miażdżystego oraz po zabiegach operacyjnych. Po uwolnieniu opony twardej oraz korzeni nerwowych ze zrostów mamy możliwość podania do przestrzeni zewnątrzoponowej leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i przeciwobrzękowych.

Cewnik Episol pod kontrolą RTG, w znieczuleniu miejscowym, wprowadzany jest do kanału kręgowego w odcinku krzyżowym, a następnie przeprowadzany do miejsca zmienionego chorobowo, gdzie wykonuje się odbarczenie struktur nerwowych.

5. Odbarczenie przepukliny jądra miażdżystegoz plastyką pierścienia włóknistego – Disc FX

Metoda Disc-FX jest połączeniem trzech różnych, dotychczas stosowanych metod przezskórnego odbarczania dysków lędźwiowych: endoskopowego usunięcia dysku, nukleoplastyki koblacyjnej oraz plastyki pierścienia włóknistego – IDET.

Zabieg przebiega w trzech etapach- po wprowadzeniu do dysku odpowiedniej kaniuli, jak w metodzie endoskopowej, małymi kleszczykami mechanicznie usuwamy część zwyrodniałego jądra miażdżystego w okolicy przepukliny. W drugim etapie do powstałej w jądrze jamy wprowadzamy elektrodę TriggerFlex, którą wykonujemy ablację czyli odparowanie dalszych części jądra miażdżystego. Po wykonaniu odpowiedniego odbarczenia krążka elektroda pod kontrolą aparatu RTG jest zaginana w kierunku uszkodzonego pierścienia, który następnie koaguluje się od wewnątrz, jak w metodzie IDET. Miejsce pęknięcia pierścienia obkurcza się, a przepuklina szybciej wycofuje się.

Wprowadzenie endoskopu na każdym etapie zabiegu umożliwia kontrolę adekwatnego odbarczenia dysku. Zabieg jest wykonywany znieczuleniu miejscowym i około 2 godziny po zakończeniu operacji pacjent jest wypisywany do domu. Skuteczność zabiegu – przy prawidłowej kwalifikacji – to około 80% bardzo dobrych wyników.

Stosujemy oryginalny sprzęt amerykańskiej firmy Elliquence.

6. Endoskopowa discektomia lędźwiowa

W przypadku, gdy przepuklina jest duża, albo dochodzi do całkowitego przerwania pierścienia włóknistego i powstania tzw. podwięzadłowej przepukliny jądra miażdżystego, lub też sekwestracji jądra miażdżystego (a więc oderwania się fragmentu jądra) metody przezskórne są nieskuteczne. Konieczne jest wtedy usunięcie przepukliny.

W części przypadków przepuklinę możemy usunąć używając sprzęt endoskopowy. Kilka-kilkanaście centymetrów do boku od kręgosłupa robimy jednocentymetrowe nacięcie na skórze i wprowadzamy do kręgosłupa endoskop. Jest to urządzenie w kształcie rurki o średnicy 8mm, zawierającej światłowód połączony z kamerą i torem wizyjnym oraz kanał roboczy, przez który możemy wprowadzić mikro narzędzia służące do usunięcia przepukliny dyskowej.

6. Mikrodiscektomia lędźwiowa

Gdy przepuklina jest poza zasięgiem endoskopu standardem postępowania jest tzw. mikrodiscektomia.
Zabieg polega na wykonaniu cięcia skórnego 4-6cm (w zależności od wagi pacjenta i grubości podskórnej tkanki tłuszczowej) nad kręgosłupem. Następnie delikatnie odpreparowuje się mięśnie przykręgosłupowe i montuje specjalną endoskopową rozwórkę odsuwającą mięśnie i oświetlającą pole operacyjne. Wtedy stosując lupy operacyjne, w odpowiednim powiększeniu obrazu, otwieramy kanał kręgowy poprzez usunięcie więzadła i fragmentu kostnego łuku kręgowego. Dzięki odpowiedniemu powiększeniu i oświetleniu pola operacyjnego możemy bezpiecznie wypreparować znajdujące się w kanale kręgowym nerwy i usunąć wypadnięte fragmenty jądra miażdżystego.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym i trwa 60-120minut. Kilka godzin po wybudzeniu się z narkozy pacjent może wstawać do toalety, kolejnego dnia może swobodnie się poruszać, a w drugim dniu po zabiegu jest wypisywany do domu.

7. Mikrodiscektomia lędźwiowa ze stabilizacją kręgosłupa

W sytuacji gdy przepuklinie krążka międzykręgowego towarzyszy niestabilność kręgosłupa bądź istotne zwężenie przestrzeni międzykręgowej i otworów międzykręgowych samo usunięcie przepukliny nie przyniesie oczekiwanych przez pacjenta efektów. Zabieg operacyjny oprócz usunięcia przepukliny powinien doprowadzić do odtworzenia wysokości przestrzeni i otworów międzykręgowych oraz likwidację niestabilności. W tym celu konieczne jest wszczepienie do kręgosłupa odpowiednich implantów.

Otwarcie jest nieco większe niż przy mikrodiscektomii, ale dzięki zastosowaniu specjalnych małoinwazyjnych technik uraz operacyjny jest znacznie mniejszy niż w tradycyjnych operacjach stabilizacji. Po wykonaniu dojścia 2-3cm większego niż przy mikrodiscektomii usuwamy zwyrodniałe jądro miażdżyste dążąc do maksymalnego oczyszczenia przestrzeni międzykręgowej. Po oczyszczeniu powierzchni kręgów z pozostałości jadra miażdżystego przy pomocy specjalnego dystraktora (rozszerzacza) próbujemy rozszerzyć przestrzeń międzykręgową przywracając jej prawidłową wielkość. Następnie do rozszerzonej przestrzeni międzykręgowej implantujemy klatkę międzytrzonową w kształcie banana, która układa się w przedniej części przestrzeni międzykręgowej – tam gdzie w kręgosłupie przenoszone są największe obciążenia. Klatka wykonana jest z komórkowego tytanu , który stymuluje szybki przerost kości przez implant zwłaszcza, że wypełniamy go dodatkowo preparatem stymulującym wzrost kości (Nanostim).
Przestrzeń obok klatki możemy wypełnić wiórkami kostnymi i Nanostim-em – dążymy do stworzenia warunków w których przestrzeń międzykręgowa przerośnie kostniną i na stałe zlikwiduje nieprawidłowe ruchy kręgów związane z niestabilnością.

Ostatni etap zabiegu to tak zwana stabilizacja przeznasadowa. Aby klatka TLIF nie przemieściła się i rozwinął się zrost kostny między operowanymi kręgami musimy stworzyć konstrukcję unieruchamiającą kręgi. W tym celu w operowane kręgi wkręcamy tytanowe śruby i mocujemy do nich odpowiednie pręty tworząc pewien rodzaj rusztowania.

Tradycyjne metody stabilizacji przeznasadowej wiążą się z koniecznością szerokiego dostępu operacyjnego i dużego urazu mięśni przykręgosłupowych. Pacjenci przez wiele tygodni odczuwają znaczne dolegliwości w operowanym odcinku kręgosłupa. W Euroklinice stosujemy wyłącznie systemy do przezskórnej techniki implantowania śrub przeznasadowych i łączących prętów. W tej technice uraz mięśni przykręgosłupowych jest minimalny, a pacjent zostaje uruchomiony w pierwszej dobie pooperacyjnej. Przezskórne implantowanie śrub przeznasadowych jest znacznie trudniejsze niż w technice tradycyjnej i wymaga większej ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie. Dla pacjenta, dla którego jest to zdarzenie jednorazowe, zwiększona ekspozycja na promienie RTG nie ma żadnego znaczenia, niestety staje się obciążeniem dla zespołu operującego, który jest narażony na napromienianie wielokrotnie w ciągu miesiąca. Po zabiegu stabilizacji kręgosłupa, jeśli w trakcie operacji nie było żadnych komplikacji, pacjent jest wypisywany do domu w drugiej dobie pooperacyjnej i jest kierowany do leczenia rehabilitacyjnego.

8. Endoskopowa discektomia i stabilizacja kręgosłupa lędźwiowego

Jako pierwsi w Polsce wykonaliśmy zabiegi stabilizacji kręgosłupa przy pomocy sprzętu endoskopowego
W pierwszym etapie wykonujemy endoskopową foraminotomię (poszerzenie otworu międzykręgowego) przy pomocy wierteł o tępo zakończonych końcówkach. Następnie wprowadzamy endoskop i transforaminalnie – czyli przez otwór międzykręgowy – usuwamy przepuklinę oraz jądro miażdżyste z przestrzeni międzykręgowej.

Po oczyszczeniu przestrzeni międzykręgowej wprowadzamy do niej pastę bioaktywnego szkła BonAlive® dla uzyskania szybkiego zrostu kostnego, po czym rozprężalną klatkę międzytrzonową typu RISE IntraLIF amerykańskiej firmy GLOBUS. Pod kontrolą RTG odpowiednio rozprężamy implant do uzyskania adekwatnego poszerzenia przestrzeni i otworu międzykręgowego. W razie konieczności na koniec procedury wkręcamy przezskórnie śruby do stabilizacji przezstawowej typu ZYFUSE (Globus).

Efektem jest uzyskanie pełnej stabilizacji kręgosłupa 360* poprzez dwa nacięcia na skórze pleców długości 1 cm! Ten minimalny uraz operacyjny powoduje, że pacjent już na drugi dzień po zabiegu czuje znaczącą poprawę , nie ma bóli pooperacyjnych i może od razu rozpocząć pooperacyjną rehabilitację.

9. Discektomia szyjna

Zabieg discektomii szyjnej wykonywany jest z małego 3-4cm cięcia w zmarszczce na przedniej powierzchni szyi, co gwarantuje dobry efekt kosmetyczny. Odsłania się przednią powierzchnię kręgosłupa poprzez zsunięcie na bok specjalną rozwórką przełyku. Dalej operacja toczy się pod mikroskopem operacyjnym. Usuwa się z przestrzeni międzykręgowej całego dyska dochodząc do zwykle rozbudowanych na tylnych krawędziach trzonów narośli kostnych. Stosując wiertarkę szybkoobrotową z wiertłem diamentowym bezpiecznie usuwa się te narośla (tzw. osteofity) zaś przy pomocy kleszczyków pozostałą część jądra i pierścień włóknisty tworzące przepuklinę oraz więzadło podłużne tylne likwidując ucisk na rdzeń kręgowy i korzenie nerwowe.

Ostatnim etapem jest implantacja klatki międzytrzonowej bądź ruchomej protezy dysku. Tylko w wybranych przypadkach skrajnie bocznych wypadnięć jądra miażdżystego można ograniczyć się tylko do usunięcia samego wypadniętego fragmentu, bez konieczności wprowadzania implantu międzykręgowego.

Najczęściej implantujemy klatkę międzytrzonową wykonaną z PEEKu i wypełnioną substancją stymulującą kostnienie (Nanostim). W nielicznych przypadkach istnieją wskazania do implantacji ruchomej protezy dysku.

W Euroklinice stosujemy implanty amerykańskiej firmy Medtronic – klatki międzytrzonowe Cornerstone i protezy dysku typu Bryan.

10. Wertebroplastyka oraz kyfoplastyka

Jest to zabieg wypełniania trzonu złamanego kręgu specjalnym cementem kostnym. Dzięki wprowadzeniu cementów o bardzo wysokiej lepkości i niskiej temperaturze polimeryzacji obecnie jest to zabieg bezpieczny. Głównym wskazaniem do wertebroplastyki są świeże złamania kręgów na tle osteoporozy. Wykonujemy ją również w zastarzałych – kilkumiesięcznych złamaniach, które nie chcą się goić powodując poważne dolegliwości bólowe. Inne wskazania to rozległe naczyniaki trzonu kręgu oraz – jako zabieg paliatywny – w przerzutach nowotworowych do kręgosłupa.

Zabieg jest wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, choć jeśli pacjent woli być znieczulony ogólnie można takie znieczulenie przeprowadzić. Po kontrolą RTG przez nasady łuku kręgu do wnętrza trzonu wprowadza się dwie kaniule. Następnie po przygotowaniu cementu, gdy osiągnie on odpowiednią lepkość, przez każdą z kaniuli wstrzykuje się 2-5ml cementu. W ciągu kilkunastu minut cement twardnieje i dolegliwości niemal natychmiast znacznie się zmniejszają. Pacjent na drugi dzień po zabiegu może być wypisany do domu.

Przy świeżych złamaniach możliwe jest wykonanie kyfoplastyki . W trakcie tego zabiegu przed podaniem cementu do wnętrza trzonu przezskórnie wprowadzamy specjalne balony, bądź niewielkie rozprężalne urządzenie Spine Jack. Wypełnienie balonów lub rozprężenie SpineJacka podnosi złamaną blaszkę trzonu kręgu, częściowo lub całkowicie odtwarza kształt zapadniętego kręgu.

Implant SpineJack podnosi złamaną górną ścianę trzonu kręgowego odtwarzając prawidłową wysokość kręgu, który następnie jest wypełniany cementem kostnym o podwyższonej lepkości.

11. Przecięcie nici końcowej w zespole zakotwiczenia rdzenia kręgowego

Zespół zakotwiczenia rdzenia występuje w wielu wadach rozwojowych rdzenia kręgowego, może pojawić się również jako powikłanie po wykonanym wcześniej zabiegu operacyjnym rdzenia kręgowego. Wady wrodzone rdzenia najczęściej są diagnozowane i leczone już w okresie niemowlęcym, niektóre jednak ujawniają się dopiero u osób dorosłych.

Dotyczy to między innymi zespołu Chiari oraz przypadków tłuszczaków rdzenia kręgowego i ogona końskiego, tłuszczakowatej nici końcowej oraz tzw. „sztywnej nici końcowej”,. Nieprawidłowości te unieruchamiają rdzeń w kanale kręgowym, przez co nie ma on możliwości przemieszczania się w trakcie ruchów kręgosłupa. Nieruchomy rdzeń w trakcie ruchów ulega napinaniu, rozciąganiu lub szarpaniu. Są to mikrourazy włókien nerwowych, które zaczynają się kumulować i po pewnym czasie pojawiają się objawy dysfunkcji rdzenia kręgowego. Dołączają się również zaburzenia w mikrokrążeniu rdzeniowym potęgujące uszkodzenie rdzenia.

W takich przypadkach często wystarczającym leczeniem jest po prostu przecięcie nici końcowej. Są różne opcje tego zabiegu. My preferujemy wewnątrztwardówkowe przecięcie nici. Zabieg polega na wycięciu niewielkiego okna kostnego w kanale kości krzyżowej przy pomocy diamentowego wiertła szybkoobrotowego . Odsłaniamy oponę twardą na długości 2 cm najczęściej na wysokości pierwszego lub drugiego segmentu krzyżowego. Następnie pod mikroskopem operacyjnym w linii pośrodkowej na długości ok. 5mm przecinamy oponę twardą i pajęczą. Przez powstałą szczelinę identyfikujemy nić końcową, oddzielamy ją narzędziami mikrochirurgicznymi od zrośniętych z nią korzeni guzicznych . Wypreparowaną nić końcową koagulujemy i przecinamy. Opona twarda jest zaszywana bardzo cienką nicią i zaklejana specjalną gąbką hemostatyczną i uszczelniającą.