Co to jest osteopatia?

„Tak jak medycyna dzięki dynamicznemu rozwojowi dodała ludzkości lat do życia, tak osteopatia za swoje zadanie stawia dodanie życia do tych lat.”

Osteopatia jest metodą uzdrawiania całego ciała, której początki sięgają drugiej połowy XIX wieku. Jej odkrywcą był amerykański lekarz i chirurg Andrew Taylor Still (1828-1912). W 1892 założył on pierwszą szkołę osteopatii – American School of Osteopathy, w Kirksville w Missouri.
Still zastanawiając się, dlaczego człowiek tak łatwo zapada na choroby, doszedł do wniosku, że dzieje się tak na skutek przeciążenia organizmu, prowadzącego w konsekwencji do zakłóceń w jego funkcjonowaniu. Uznał ,że „struktura rządzi funkcją” i to przekonanie pozostaje nadal jedną z fundamentalnych zasad współczesnej praktyki osteopatycznej. Według Stilla, do nadmiernego przeciążenia całego organizmu prowadzą napięcia mięśni i dyslokacja kręgów. Mogą one być spowodowane wieloma różnymi czynnikami, takimi jak np. fizyczny uraz, notoryczna zła postawa ciała czy destrukcyjne emocje w rodzaju niepokoju i strachu. Still założył, że naprawienie układu kostnego odciąży organizm i umożliwi wszystkim elementom ciała sprawne funkcjonowanie, tak że ciało w konsekwencji uleczy się samo. Ze wszystkich struktur kostnych, za najważniejszy uznał kręgosłup.

Osteopatia jest terapią manualną, która poprzez oddziaływanie na strukturę ciała (kości, mięśnie, więzadła i tkankę łączną) dąży do uśmierzania bólu, zwiększania zakresu ruchów i przywrócenia zdrowia całemu organizmowi. Osteopaci twierdzą, że człowiek funkcjonuje jako kompletna całość systemowa i że struktura jego ciała, organy, układy anatomiczne, umysł i emocje są ze sobą powiązane i wzajemnie od siebie zależne. W konsekwencji problemy dotykające układu kostno-mięśniowego prowadzą do zaburzeń równowagi całego organizmu. Analogicznie, dolegliwości wewnętrzne mogą manifestować się poprzez zaburzenia funkcji struktur kostnych ciała, próbujących skompensować ból, dolegliwości czy chorobę. Przykładowo, ból w dolnej części kręgosłupa może być spowodowany niedomaganiami nerek lub schorzeniami ginekologicznymi. Z drugiej strony, dyslokacja dysku może niekorzystnie wpłynąć na pęcherz moczowy.

Sposób oddziaływania terapii

Poprzez serię odpowiednich technik manualnych, specjalista osteopatii potrafi zdiagnozować i zniwelować wiele dolegliwości. Większość technik jest niebolesna i nieagresywna. Techniki czaszkowe, posługują się bardzo delikatnym dotykiem, a dają szczególnie korzystne rezultaty. Manipulacja osteopatyczna ma na celu przywrócenie biomechanicznej równowagi między wszystkimi narządami w organizmie ludzkim, poprzez delikatne przesuwanie tkanek w obrębie ciała ludzkiego, ze szczególnym uwzględnieniem tkanki łącznej. Na podkreślenie zasługuje tutaj fakt, iż żadnej roli nie odgrywa przy tym wiek pacjenta i czas trwania dolegliwości.

Wskazania do terapii osteopatycznej

• ostre i przewlekłe zespoły bólowe układu kostno- stawowego i kręgosłupa (np. rwa kulszowa, rwa barkowa, dyskopatie, zmiany degeneracyjne dużych stawów)
• funkcjonalne schorzenia układu gastroenterologicznego, urologicznego, ginekologicznego , układu krążenia i układu oddechowego
• bóle głowy u dzieci i dorosłych
• stany pourazowe i powypadkowe u dzieci i dorosłych
• urazy okołoporodowe u dzieci ;zaburzenia rozwoju koordynacji i psychomotoryki u dzieci
• zespoły bólowe kobiet w ciąży i profilaktyka okołoporodowa
• wady postawy
• zespoły psychosomatyczne, lękowe i depresyjne.

Funkcjonalna Osteopatia i Integracja

Koncepcja FOI jest terapią, która zakłada istnienie wzajemnych powiązań między wszystkimi stawami w obrębie całego ciała. Nieprawidłowe działanie jednego ze stawów, ma wpływ na funkcjonowanie wszystkich pozostałych. Wówczas w określonym miejscu pojawia się ból. Jego przyczyny należy szukać jednak w zupełnie innym obszarze ciała. Przedstawiając problem obrazowo: aby zgasić lampę, nie kręcimy żarówką, lecz naciskamy wyłącznik!

Zadaniem terapeuty jest znalezienie u Państwa owego „wyłącznika”, a następnie „zgaszenie” bólu.

W którym miejscu znajduje się „wyłącznik”?

„Wyłącznik” eliminujący ból nigdy nie znajduje się w miejscu, w którym ból się pojawił. Czasami nawet umiejscowiony jest wręcz bardzo daleko od niego:
– schorzenie określane „łokciem tenisisty” może powstać w wyniku dolegliwości w obrębie kolana
– bóle głowy powodowane są często zmianami w ułożeniu miednicy

W wielu przypadkach mamy do czynienia z większą ilością „wyłączników”. Nadal jednak są one ze sobą wzajemnie powiązane, a do tego tworzą zawsze pewien rodzaj ustalonego mechanizmu.
Mechanizm ten stanowi właśnie element, który należy zbadać i poddać terapii.

Diagnoza

Na początku terapeuta zada Państwu kilka pytań, Będą one stanowić punkt odniesienia, umożliwiający określenie, które elementy mechanizmu funkcjonują nieprawidłowo. W ramach badania, stanowiącego kolejny etap postępowania, terapeuta określi te miejsca w organizmie, które wykazują powiązania przyczynowe.

Terapia

Pierwsze etap terapii podejmowanej przez terapeutę koncentruje się zawsze na kręgosłupie. Jest on bowiem centralną osią, wokół której skupiają się wszystkie ważne struktury. Dlatego terapia musi zacząć się właśnie od kręgosłupa.

Nie należy dziwić się zatem, że ośrodki bólu nie są poddawane terapii w pierwszej kolejności.

Tłumaczy to ewentualny bark odczuwalnej poprawy po pierwszym etapie leczenia. Dopiero przywrócenie optymalnej pracy kręgosłupa, pozwoli terapeucie na stopniowe „zbliżanie się” do źródeł bólu.

Bolący staw stanowi w zasadzie ostatnie ogniwo łańcucha terapeutycznego.

Systematyczne prowadzenie terapii przez terapeutę gwarantuje, w porównaniu do innych koncepcji, osiągnięcie w krótkim czasie widocznych rezultatów.

Na czym właściwie polega działanie terapeuty?

W ramach terapii terapeuta realizuje 3 różne cele:
– koryguje pozycje poszczególnych kości w stosunku do siebie
– koryguje trójwymiarowy mechanizm funkcjonowania stawów
– koryguje napięcie mięśniowe

Czy istnieją przeciwwsakaznia?

Jednoznaczna odpowiedź brzmi: NIE. Techniki terapeutyczne stosowane są w sposób ostrożny i delikatny, co wyklucza ewentualne uszkodzenia ciała. Pozytywne rezultaty przynosi leczenie takich schorzeń jak zwyrodnienie stawów czy wypadnięcie jądra galaretowatego. Terapia pozwala na wyeliminowanie wszelkich dolegliwości mających swoje źródła w zaburzeniach funkcjonalnych.

Spodziewane reakcje

– W niektórych przypadkach przez okres 1-2 dni, może występować „uczucie zakwasów”.
– Na ogół pojawia się wrażenie „rozluźnienia”. Nie zawsze ból ustępuje natychmiast.
– Ustąpienie bólu nie wyklucza jego ponownego pojawienia się po upływie 2-3 dni. Nie oznacza to jednak, że terapia jest nieskuteczna.
– Równocześnie ustąpić mogą inne dolegliwości, w tym problemy ze snem, bóle żołądka czy zaburzenia trawienia.

W jaki sposób samemu można wspomóc terapię?

– Po każdym zabiegu terapeutycznym należy spacerować przez 15 minut.
– W pierwszych 2 dobach należy rezygnować z uprawiania obciążających organizm dyscyplin sportowych, takich jak tenis, bieganie czy golf.
– Przez okres 2 dni trzeba unikać ponadto wykonywania innych, forsownych czynności jak dźwiganie bądź odkurzanie.
– Jak najbardziej wskazane są natomiast aktywności ruchowe typu spacery oraz Nordic Walking.
– Właściwie dobrane ćwiczenia mogą pełnić rolę wspomagającą.
Dalsze informacje znajdą Państwo na stronach:

• www.funktionelle-integration.de
• akademiaosteopatii.pl
• www.osteopathie-schule.de

Mgr Renata Sagan, specjalista I° rehabilitacji ruchowej